Dziś po raz drugi odwiedziłam Galerię Szyb Wilson w Katowicach. Jednak w przeciwieństwie do ostatniego razu, przywiozłam ze sobą trochę zdjęć (te pół roku temu nie nadawały się do użycia, uwierzcie). Fotorelacje wciąż nie są moją mocną stroną. Jest trochę przepaleń, uciętych łap i ujęć, które mogły wyjść lepiej. Ale to moje zdjęcia. Zrobione w emocjach, wśród dobrej zabawy, rozmów i śmiechów. A skoro już i tak jest lepiej, to może kiedyś zostawię wam tu prawie profesjonalnie zrobiony reportaż? Kto wie...

Przesz wciąż do przodu. Kolejne treningi, starania, problemy do rozwiązania. Podziwiam cię.

Ale czasami musisz dać po prostu sobie odetchnąć.

Minęły pierwsze dwa miesiące nowego roku. Niekoniecznie tak, jak to sobie wyobrażałam. Nie było wielkiego bum, szalonych sukcesów i miliona rzeczy odhaczonych z listy.

Ale coś jednak było - projekt 62.

Od nowego roku tak jakoś wyszło, że zamiast posta co tydzień, piszę co dwa. Dobra zmiana? Nie, moje lenistwo/brak pomysłów/wpisz co wolisz. Ale kończy się luty, więc jedziemy z lutownikiem!

Ja cię, spójrz na jego psa. Jaki spasiony, fu.

Ale oni żałośni.

Beznadzieja.

Jesteś do niczego.

Zabij się lepiej.

Miało być tak pięknie.

Ostra praca od początku roku, projekt 62, miliony celów i planów.

Trochę nie wypaliło.

Nasz świat staje się coraz bardziej psiolubny. Mnożą się hotele, restauracje czy kawiarnie, do których można zabrać psa. Wakacje z psem nie są problemem - wystarczy znaleźć przyjazne psom miejsce. Odbywają się psie pikniki z występami, zawody, seminaria.

A gdzie w tym wszystkim jest miejsce dla psa z problemami?

Dziś kończy się 2018. A ja jakoś lubię podsumowywać wszystko, co się kończy.

Wszyscy dobrze wiemy, że nikt ni dotrzymuje postanowień noworocznych. Dlatego też nigdy ich sobie nie stawiam. Idę na łatwiznę.

Dobra, wcale tak nie jest. A raczej jest, ale nie do końca, bo zamiast postanowień mam swoje mniejsze lub większe plany, o których dziś opowiadam.

Szelki, obroże, smycze... Niektórzy z nas kupują ich niewiele, inni (ja, ja, ja! Wy też?) tony.